محاسبه دورة رشد و تخمین تولید خالص بیوماس چغندرقند به روش فائو در دشت‌ سیلاخور لرستان

این تحقیق طی سالﻫای 81-1380 در دشت سیلاخور لرستان انجام گرفت. بیست خصوصیت فیزیکی و شیمیایی در 25 پروفیل خاک واقع در مساحت 100 هکتار مورد ارزیابی قرار گرفت. خاکﻫا در دو ردة انتیﺳول (Entisols) و اینسپتیﺳول (Inceptisols) قرار گرفتند.  بررسی خاکﻫای منطقة مطالعاتی منجر به جداسازی پنج زیرگروه، هشت خانواده و 17 سری خاک شد. در این مطالعه از روش پارامتریک برای ارزیابی تناسب اراضی استفاده شد. همبستگی نسبتاً قوی بین شاخص اراضی محاسبه شده به روش پارامتریک (Parametric) و عملکرد فعلی زارعین (55/0= r) حاکی از مفید بودن قابلیت کاربری و دقت مناسب این روش در ارزیابی اراضی است. اطلاعات نزدیکﺗرین ایستگاه سینوپتیک به منطقه مورد مطالعه نشان داد که این منطقه جزء اقلیم نیمه‌خشک است. باتوجه به این که هدف از این تحقیق تعیین دوره رشد و استفاده از مدل فائو جهت تخمین پتانسیل تولید چغندرقند در منطقه مورد مطالعه بود. از این رو پتانسیل تولید تابشی-حرارتی(Radiation Thermal Production Potential) چغندرقند براساس روش فائو محاسبه شد. نتایج نشان داد که شروع دوره رشد چغندرقند در منطقه 16 آبان ماه (ششم نوامبر) و پایان آن  14 اردیبهشت ماه (سوم می) برابر با 179 روز می‌باشد و پتانسیل تولید تابشی - حرارتی محاسبه شده از روش فوق 68626 کیلوگرم در هکتار است. براساس اطلاعات کارخانهﻗند لرستان طی سالﻫای 80-1370 میانگین عملکرد چغندرقند در منطقة مورد مطالعه 28448 کیلوگرم در هکتار با عیار 72/14 درصد بوده است (کمـترین عیـارقند 78/13 درصـد و بیشـترین آن  28/16 درصد). از آنجائیکه  تولید بیوماس خالص (Net biomass production) با استفاده از اطلاعات اقلیم و گیاه محاسبه می‌شود و تولید پیش‌بینی شده از تأثیر محدودیت‌های خاک، آب و مدیریت بر پتانسیل تابشی – حرارتی حاصل می‌شود، پس می‌توان با رفع محدودیت‌های قابل اصلاح خاک و ارتقاء سطح مدیریت، تولید فعلی (عملکرد زارعین) را افزایش داد و به سقف تولید پیش‌بینی شده رساند.